Так, гэта канечне добра. Алеж мяне хвалюе другое. Усе прадстаўнікі, усіх краін, спявалі песьні на роднай мове, украінцы - па - ўкраінску, расіяне - па - руску, а мы, як не народ. На ўсіх песьнявых конкурсах, спяваем на акупацыйнай, рускай мове. Я ўпэўнена, што, каліб мы спявалі на роднай мове, то мы перамагліб, не на адзін бал, а на парадак больш. Паглядзіце на літоўцаў, латышэй, палякаў, яны нават не хочуць прызнаваць беларусаў рускамоўных, як народ. А да беларускамоўных адносяцца з паваай. І гэта правілна.

Верш уласнага складу, на гэту тэму:

Зорка глядзіць у вакенца маё,
Зорка мне шэпча прыгожыя словы,
Зорка паведаміць гора сваё,
Нават у зоркі ёсць мова.

Мова ў неба ёсць і ў зямлі,
Мова ў месяца ёсць і у мора,
Мова ў вогнішча і ў вады,
Нават у сонца ёсць мова.

Толькі няма мовы ў нашай зямлі.
Мовы ў Роднай маёй Беларусі.
Мову, якую мы аддалі,
Мы аддалі – беларусы.

Мабыць, кальсьцм мы вернем яе,
Мабыць, кальсьці мы будзем, як зорка.
Мову сваю будзем ведаць усе.
Будзем любіць яе моцна.