Зорка глядзіць у вакенца маё,
Зорка мне шэпча прыгожыя словы,
Зорка паведаміць гора сваё,
Нават у зоркі ёсць мова.

Мова ў неба ёсць і ў зямлі,
Мова ў месяца ёсць і у мора,
Мова ў вогнішча і ў вады,
Нават у сонца ёсць мова.

Толькі няма мовы ў нашай зямлі.
Мовы ў Роднай маёй Беларусі.
Мову, якую мы аддалі,
Мы аддалі – беларусы.

Мабыць, кальсьцм мы вернем яе,
Мабыць, кальсьці мы будзем, як зорка.
Мову сваю будзем ведаць усе.
Будзем любіць яе моцна.